In Museum Rotterdam ‘40-’45 NU vertellen leerlingen tussen de twaalf en achttien jaar de Rotterdamse oorlogsgeschiedenis, door een filmpje dat ze maken over een van de vele voorwerpen uit het museum. ‘Omdat ze zelf een film maken over het object krijgen de leerlingen een band met het verhaal achter het voorwerp,’ verklaart projectmanager bij Studio Louter, Rik Herder in een notendop het door hen ontwikkelde educatieproject. ‘Misschien wel de uitdagendste opdracht die Studio Louter ooit heeft gerealiseerd.’
Fullservice Studio Louter is specialist in storylines, film en interactie voor communicatieve ruimtes. Door bezoekers te intrigeren, emotioneren en te verwonderen, wil Studio Louter hen betrekken bij een verhaal. En dat heeft al een lange lijst aan winnende awards opgeleverd, zoals The Luigi Micheletti Award 2015, voor de tentoonstelling ‘Het Geheugenpaleis’ van het Nationaal Archief en de Silver World Medal, New York Festival voor Film en Video 2015, voor de film ‘In de cel’ in PIT veiligheidsexpo. Toen Museum Rotterdam en het OorlogsVerzetMuseum dit jaar samen verder gingen onder de naam Museum Rotterdam ‘40-’45 NU wilde ze dat een bezoek aan het museum een belevenis zou zijn. ‘Daarvoor huurden ze Tinker imagineers in,’ vertelt Herder. ‘Zij laten de bezoeker echt ervaren hoe een bombardement voelt.’ Maar het museum wilde meer. ‘Kinderen moeten iets opsteken van het museumbezoek. Méér dan een tekstbordje kan bewerkstelligen. De grootste doelstelling van het museum is namelijk om een nieuwe generatie te betrekken bij een verhaal dat zo ontzettend veel impact heeft gehad op Rotterdam.’ Dat deel van de beleving verzorgt Louter.
8000 voorwerpen
‘Toen wij voor de voorbereiding van het project voor het eerst op bezoek gingen bij het museum werden we direct gegrepen door de collectie. 8000 voorwerpen die het bombardement op Rotterdam hebben overleefd. Een koektrommel, een half gesmolten naaimachine. Bij elk voorwerp vertelde directeur Johan van der Hoeven het verhaal. Iets dat hij overigens wekelijks doet voor radio Rijnmond. Toen wisten we dat we iets met die verhalen moesten doen. Hoe vertellen kinderen tegenwoordig verhalen aan elkaar? Door middel van filmpjes. Daar zijn we mee aan de slag gegaan.’
iPad-films
Als leerlingen nu het museum bezoeken, beleven ze in één ruimte, vormgegeven door Opera Amsterdam, eerst het bombardement door de show van Tinker. ‘Die duurt acht minuten. Dan nemen wij het over. Leerlingen zitten in tweetallen aan een scherm van de centrale touchscreentafel. Ze verzinnen een groepsnaam en eigenen zich daarmee het ‘werkblad’ toe. Na een introductie aan tafel, waarbij de thema’s - verzet, hongerwinter, mobilisatie, dagelijks leven - worden uitgelegd, bekijken de leerlingen met een iPad in de hand de tentoonstelling en ontdekken de verhalen die achter de objecten schuil gaan. Elk tweetal moet zich in tien objecten verdiepen door erover te lezen en de iPad-films van andere leerlingen over dezelfde objecten te bekijken. Bij het laatste object ontbreekt het verhaal. Van dat voorwerp gaan zij het verhaal verfilmen. Ze krijgen drie kwartier de tijd om een filmpje van anderhalve minuut te maken. Aan de touchscreentafel doen leerlingen research naar het object. In de vitrine kunnen ze het voorwerp bekijken. Daarna gaan ze filmpje maken.
Met de iPad kunnen de leerlingen foto’s, film- en geluidopnames maken. Alle opnames worden automatisch doorgestuurd naar hun werktafel. Op de persoonlijke werktafel staat niet alleen het eigen materiaal klaar, maar ook archiefmateriaal, de collectiedatabase van het museum en een uitgebreide muziek- en geluidseffectenbibliotheek. De leerlingen maken de eigen iPad-film op een tijdlijn. Met een simpele drag- en drop functionaliteit is in korte tijd een filmpje te monteren. De leerlingen bekijken en beoordelen in de tentoonstelling elkaars iPad-films, waarna deze worden toegevoegd aan de collectiedatabase van het museum. Op dat moment zijn de films beschikbaar voor alle bezoekers.’
Nadenken
Studio Louter was verantwoordelijk voor het educatie concept, het ontwerp en de ontwikkeling van de software voor de touchscreentafel incl montage tools, de iPad apps, en usablity testing. De complexe techniek eenvoudig te laten aanvoelen was de grootste uitdaging. ‘Voor dit project hebben we veel losse delen ontwikkeld. Voor de iPads, de touchscreentafel, de mogelijkheden om een film te maken, om ons programma synchroon te laten lopen met de database van het museum en om alle voorwerpen aan het juiste thema te koppelen. Bij alles was het natuurlijk belangrijk om de interactie eenvoudig te houden. En als het hele programma te lang duurt, omdat een klas minder tijd heeft, moet de docent met een druk op de knop het programma kunnen inkorten zonder dat er iets van de inhoud verloren gaat. Dat kan allemaal. Een heel ambitieus project. Ook inhoudelijk. We vragen leerlingen na te denken over verschillende perspectieven. Maak je een filmpje over het smokkelen van wapens in een kinderwagen, vanuit het gezichtspunt van de moeder die de kinderwagen duwt? Of vanuit de baby die bovenop de wapens ligt te slapen, of vanuit de Duitse soldaat die de taak heeft voorbijgangers te controleren? Op die manier denken is voor veel leerlingen een stap te ver, merken we nu. Maar het zelf aan de slag gaan om een film te maken, vinden ze fantastisch. Je merkt dat ze echt nadenken over die objecten. En over wat oorlog met mensen deed’
www.Studiolouter.nl