De poster van de tentoonstelling 'Body Art' van het Tropenmuseum in mijn e-mailbox intrigeerde me. Een zwarte achtergrond met een getatoeëerd mannengezicht. Een tribale tekening, leek het mij. Uit het begeleidende persbericht bleek de tentoonstelling te gaan over allerhande lichaamsversiering, in de breedste zin van het woord, van alle tijden, uit alle culturen. Dus ook uit de onze. Tatoeages, piercings, onderhuidse implantaten, schedelvervorming, maar ook make-up. Uitgangspunt: Waarom passen mensen hun lichaam aan? En daar gaat mijn hart altijd sneller van kloppen: waarom doen mensen wat ze doen? Ergo: waarom doe ik wat ik doe? Ik ben een
sucker voor alles wat draait om identiteit, per omgaande gaf ik me op voor de presentatie.

6 x waarom
Zo intrigerend als het klonk, ís de tentoonstelling. ‘Body Art’ geeft zes mogelijke antwoorden op de waarom-vraag. Lichaamsversiering draait 1. om eigenzinnigheid, anders willen zijn dan anderen. Een gespleten tong, uitgerekte oorlellen: dit ben ik. Of druist met graagte tegen normen en regels in. Zo dragen Iraanse jongeren trots hun door het regime verboden tatoeages. Of mensen tatoeëren hun lichaam vol, ook al vermindert dat kansen op succes in de samenleving. 2. Om aan te geven bij welke groep je hoort (en waar dus niet bij). Sekse, leeftijd of klasse, maar ook werk, smaak en hobby. 3. Omdat het mooi is. En schoonheid is natuurlijk in the eye of the beholder, maar tegelijkertijd bestaan er gedeelde opvattingen over wat mooi is. Zo laat ‘Body Art’ de mode van de ingesnoerde taille zien en dan snap je dat vrouwen destijds om de haverklap in katzwijm vielen. 4. Mensen verankeren hun levensverhaal op hun lichaam. Doen het voor de show (5). Met een versierde huid val je op in de strijd, tijdens feesten en op de bühne. Daartegenover staat de spirituele reden. Nummer 6. De link met de bovennatuurlijke wereld. Alleen al de pijn van het aanbrengen werk louterend, maar de de versiering zelf kan ook een spirituele waarde hebben. Geluk brengen, of bescherming bijvoorbeeld.
Waarom niet
Naast alle heftige en uitheemse versieringen toont ‘Body Art’ een filmpje van blogster Angela Loy van het beautyblog Macblogster. Daar kan ik mij mee identificeren. Loy vertelt waarom zij zich elke dag opmaakt. Minimaal, niks geks. Net als ik. Ze vergelijkt het met het inkleuren van een kleurplaat: iets - je gezicht - nóg iets mooier maken. En dat ze dat voor zichzelf doet, maar ook voor de ander, omdat ze het idee heeft dat ze anders benaderd wordt als ze haar gezicht heeft opgemaakt. Dat deed me denken aan schrijfster Leandra Medina van het succesvolle blog Man Repeller. Ze draagt geen make-up en daar kan niet iedereen mee omgaan. Nadat ze in een per ongeluk geforwarde e-mail las dat een toekomstige businesspartner aan zijn assistente het volgende over haar schreef ‘ "verrrrrry funny and smart," gevolgd door: ‘’She is ugly as fuck, tho. Truly a man repeller.", legde ze in een blog uit waarom ze geen make-up draagt. En zo zit er achter elk object en filmpje natuurlijk een wereld aan inzichten en informatie. Een intrigerende tentoonstelling in een warme en gezellig barokke setting, ontworpen door Kinkorn, daarover later op de website meer!
'Body Art' is t/m 30 augustus 2015 te zien in het Tropenmuseum